Cliniclowns

Voor ik vertel hoe het gisteren was met de cliniclowns eerst even wat anders. Maandag was er kijkdag bij het zwemmen van Suus. Jonah hoorde dat en zei toen dat hij wel mee wilde om te kijken. Jan en ik dachten leuk, maar eerst maar kijken of hij over een uur nog mee wel. Ennnn jawel hoor, Jonah ging mee in de auto (voor het eerst in drie maanden tijd) Jonah heeft zijn kleine zus nog een keer zien zwemmen. Het zwemclubje waar Jonah na de herfstvakantie ook in is begonnen, maar helaas niet kan afmaken. Jonah was heel trots op Suus, want Suus kan al zonder bandjes naar de overkant zwemmen in het diepe en door het konijnenhol onder water zwemmen. Ons kleinste monstertje die zo fijn gebouwd is, maar over zoveel levenslust en power beschikt. Na een half uurtje kijken was Jonah moe en gingen we na het eten van en koekje lekker naar huis, waar broer en zus lekker voor de tv gingen hangen.

En dan de dinsdag, de clowns kwamen en Jonah heeft buiten in de stoel geschaterd van het lachen. Clown Boem en Pantalon hadden veel moeite om de deur door te komen met hun koffer. De koffer en de clowns gingen onder elkaar door, over elkaar heen en dat was al dolle pret. Er werd ook even geprobeerd om een lege ballon buiten nieuw leven in te blazen op allerlei manieren. En zo ging de pret een uur door. Toen werd Jonah moe en deze clowns met ervaring zagen dat en namen afscheid van Jonah en zijn zussen. Heel dankbaar zijn we voor het feit dat de stichting Cliniclowns dit mogelijk maakte voor Jonah.

Vandaag kwam opa nog op visite en Jonah kwam daarvoor net uit bed om half 1 en heeft toen heerlijk buiten gezeten/gelegen. Jonah speelt al heel lang niet meer en wil alleen lekker zitten of liggen. Nu ik dit schrijf ligt hij alweer te slapen binnen op zijn bed in de kamer. Gelukkig heeft hij geen pijn, maar hij is zoooo moe. We zouden hem zo graag houden, maar zo moe zijn .... is dat het nou?