Vakantie

Het is vakantie en veel mensen kijken er naar uit, meestal ik ook. Dit jaar is het anders, de vakantie naar Italy hebben we vlak voor Jonah's overlijden geannuleerd. Het overlijden was dichtbij, maar was er nog niet en we wilden niet met veel verdriet zo ver van huis. We gaan in de herfstvakantie naar Turkije en de meiden hebben er zin in. Ik ook, maar het zal de eerste keer zonder Jonah zijn. Alles is dubbel nu we een kind hebben verloren. We leven door en elke avond denk ik: "Weer een dag voorbij zonder ons kind." Dat wil niet zeggen dat ik nooit lach of geniet van de meiden. Het is alleen dubbel, ik mis mijn kind!

Sommigen vragen of ik ook niet zou willen sterven, omdat het verdriet zeer doet. Dat gevoel ken ik niet, ik wil niet sterven, omdat hij gestorven is. Jonah wilde leven en heeft alles wat er in zat eruit gehaald. Dat wil ik ook, leven en alles wat er in zit eruit halen. Dat wil niet zeggen dat ik geen verdriet heb, alleen heb ik vaak geen woorden voor mijn verdriet. Alleen of met jan, daar is het verdriet zichtbaar en dat is goed...

Verder zei iemand laatst tegen me dat mensen het gaan vergeten op den duur. Mij lijkt dat een goede zaak! Kunnen vergeten dat er een kind overleed, ik gun anderen dat ze het gaan vergeten als de tijd verstrijkt. Voel je dus nooit schuldig als je het straks gaat vergeten. Het lijkt me heerlijk, vergeten...
Als ik wil dat je het weer weet, dan laat ik het wel weten. Dan zal ik over hem praten...
Voor mijzelf vind ik het het lastigst dat anderen die me niet kennen een gezin met drie kinderen zien. En voor mij zal het altijd een gezin met vier kinderen zijn, alleen draag ik één kind mee in mijn hart. Nieuwe vrienden zullen hem niet kennen en ook dat zal komen, nieuwe vrienden. Ik hou van mensen om mij heen, geniet van een kop koffie met een vriendin, een wandeling door bos en duin en een glaasje rosé op ons terras.

Verder zijn we dus thuis deze vakantie en proberen we een beetje te doen alsof we toerist zijn op eigen eiland. Gingen dinsdag de Brandaristocht lopen van 10 kilometer. Gisteren hebben we de fiets gepakt en zijn we gaan picknicken in de duinen en hebben daar wat spelletjes tennis en een ander balspel gespeeld. Verder zijn de meeste vriendinnetjes ook niet op vakantie van de meiden, het is hier gewoon om thuis te zijn in de zomervakantie. Vandaag maar eens kijken wat we gaan doen....