Ik zie mezelf nu toch weer een berichtje typen over hoe het met ons gaat. Velen hebben ons laten weten aan ons te denken, met ons mee te leven. Heel fijn allemaal, lieve woorden en gebaren, het doet ons zonder meer goed. Behalve een buikgriepje die ons allen tijdelijk een dag plaagt gaat het best aardig. Het is ook nog een beetje onwerkelijk, zo voelt het tenminste. Er is heus verdriet, maar niet de gehele dag en velen zullen er niet meteen iets van zien. Zelf heb ik het 's ochtends en 's avonds het moeilijkst. Als ik ga slapen en ik zie zijn foto en voel aan zijn beest. Dan besef ik weer dat ik hem nooit meer zal kunnen vasthouden. Maar ja er zijn nog 3 kinderen om van te houden, daarom moeten we wel door. Zelf ben ik er van overtuigd dat Jonah's leven niet voor niets is geweest. Hij heeft ons veel gegeven en geleerd. Niet bij de pakken neer gaan zitten, daar was hij goed in! Dat moeten wij ook doen. Ik denk ook ondanks dat we een kind zijn verloren er nog zoveel ander moois is om van te genieten. En ooit zal ik hem terug zien, alleen dat kan nog even duren.. Bij onze kinderen is er ook verdriet, maar net als bij ons niet de hele dag. Ik hoor ze praten over jonah en soms hoor ik ze huilen in bed. Niet altijd willen ze getroost worden en wat kan ik ook zeggen. Niets maakt het feit anders, Jonah is dood. We moeten allemaal ons weg vinden om hiermee om te gaan. Een andere vader vertelde mij dat er vaak aan de ouders nog lang gevraagd wordt hoe het met ze gaat, maar de kinderen.... Zolang ze er niet over praten, vragen anderen ook niets. Ik hoop dat iedereen nog lang aan onze kinderen zal blijven denken, vragen hoe het met ze gaat, over hun broertje praten, want hij heeft bestaan en zij vergeten hem nooit. De school en ouders hebben veel liefs voor onze kinderen gedaan, een mooi afscheid helpen organiseren voor de kinderen en voor ons... Vriendinnen hebben geholpen met de condoleance bij ons thuis, precies zoals we graag wilden. We hebben eten gekregen toen we te moe waren om het zelf te verzorgen en er waren mensen die ons troosten. Ook hebben mensen belangeloos hun appartement aangeboden aan familie. Ik kan niet verwoorden wat dat met ons heeft gedaan. Voor mijn gevoel zullen er altijd kleine draadjes met deze mensen zijn.. Heel erg bedankt voor alle belangstelling en liefs na en ook voor het overlijden van Jonah.
Verder wilden we laten weten dat er bij de de condoleance en de deur van de dienst een bedrag van 445 euro is opgehaald voor Villa Joep. De kerk heeft ook een collecte voor Villa Joep gehouden en dat bedrag komt er nog bij. Als we het exact weten dan laat ik het weten, er zal dan ook op de site van Villa Joep een stukje komen over de donatie. Heel erg bedankt!
Hey lieverds,
BeantwoordenVerwijderenIk kwam toevallig op jullie blog terwijl ik aan het googelen was ivm Jonah en stichting Joep. Mooi om jullie verhalen te mogen lezen.
Dikke knuffel Sandra
Hallo daar,
BeantwoordenVerwijderendat is een tijd geleden dat ik heb kunnen kijken en/of reageren op Jonah's blog.....op de een of andere manier doet de link 't niet meer op mijn computer maar nu kon ik via 'n omweg toch nog even kijken....(wat 'n verhaal)
Ik ben blij dat je toch nog even bent gaan schrijven want ook ik denk veel aan jullie en vooral vlak na de 't afscheid van Jonah was ook ik heel benieuwd hoe 't nou met jullie ging....wat zal 't zwaar en moeilijk zijn nu jullie kleine man er niet meer bij is.....en natuurlijk hebben ook de meiden 't op hun manier moeilijk, ik hoop met jou, dat iedereen helpt door met de meiden over Jonah te blijven praten zodat ook zij 't 'n plaatsje kunnen geven....
Nogmaals heel veel sterkte en ik wens jullie allemaal 't allerbeste voor de toekomst....
Dikke knuf X uit Assendelft-Zuid
PS> wat 'n mooi bedrag voor Villa Joep...hopelijk komt er nog 'n mooi bedrag bij....;o))