Sinds vanmiddag is Jonah in diepe slaap gebracht door de huisarts. Er was steeds meer pijn, misvorming door de kanker in zijn hoofd en zijn lichaam is uiterst vermoeid. Dat heeft ons kind niet verdiend en dus hebben we samen met het AMC en de zorg hier op het eiland besloten dat dit voor Jonah goed was. Maar goed, in je hoofd wil niet zeggen dat je hart dat ook goed vindt. Mijn hart wil nog zoveel keren horen dat hij me lief vindt. Mijn hart wil zo graag dat de poort open gaat en hij op zijn tractor daardoor heen komt. Mijn hart wil dat hij zijn regenlaarsjes aan doet als het zomer is. Mijn hart wil dat hij op zaterdag nog even bij me komt liggen voor we naar beneden gaan. Mijn hart wil hem naar school brengen en hem in de bakfiets zien rijden met zijn Suus. Mijn hart wil hem nog een keer gek zien doen met zijn zussen. Mijn hart wil pakjes onder de kerstboom, omdat Jonah op tweede kerstdag geboren werd. Mijn hart wil nog wel duizend keren zijn lach horen om een tekenfilmpje van Tom en Jerry, zijn armpjes om mijn nek, een kusje op mijn wang. Mijn hart wil niet dat het voorbij gaat, maar toch zal ik hem los moeten laten. Maar de herinneringen gaan nooit meer weg.
We willen de aankomende dagen met ons gezin en enkele vrienden doorbrengen. Iedereen die onze andere kinderen ziet, denk een beetje om ze. Ze hebben het ieder op hun manier moeilijk. Saar die veel bij hem wil zijn, Roos die graag doet alsof het er niet is, maar die op haar manier zoveel van hem houdt. Suus die er langs danst, maar haarfijn weet te vertellen dat Jonah straks dood gaat en dat ze dan heel verdrietig zal zijn. Alle drie onze andere kinderen gaan er op hun eigen manier me om en we laten ze daarin vrij. Er is geen draaiboek, we drijven op gevoel.
Ben in tranen nu ik dit lees maar begrijp heel goed dat dit de enige en juiste beslissing is....maar wat 'n moeilijke beslissing!
BeantwoordenVerwijderenKan alleen maar diep respect hebben voor de manier hoe jullie hiermee omgaan....
Heel veel sterkte...in gedachten bij jullie,
Dikke knuf X vanuit Assendelft
Ik lees dit bericht en kan nauwelijks meer iets uitbrengen. In ieder geval weet dat wij, hier in Enkhuizen, voortdurend aan jullie denken en alle sterkte toewensen!! Zoals als eerder gezegd het blijft zo onwerkelijk, onmenselijk en ongelooflijk. We hebben enorm respect voor jullie kracht en moed. Ook weer voor deze begrijpelijke, maar onmogelijke beslissing. Heel veel liefs!!!!!!!!!!!
BeantwoordenVerwijderenFrancien en Guido
Lees het met tranen in mijn ogen ,het is de juiste beslissing maat wat verschrikkelijk moeilijk. We denken veel aan jullie, héél veel sterkte. Verder heb ik er geen woorden voor. Liefs en dikke knuffel Coby
BeantwoordenVerwijderenWe zullen ons best doen om de meiden op de juiste, bij hen persoonlijke manier, bij te staan.....
BeantwoordenVerwijderenRegina
Hou elkaar vast, en probeer te blijven drijven... zo moeilijk. Je hart, je lijf schreeuwt om je kind.. maar je liefde voor je kind is zo groot dat je hem kunt laten gaan. Omdat het beter voor hem is, maar de pijn die het je doet ....
BeantwoordenVerwijderenWij denken aan jullie
Tranen in mijn ogen bij het lezen van je bericht. Hartverscheurend. Wat een ontzettende moeilijke, maar dappere beslissing hebben jullie genomen.
BeantwoordenVerwijderenWe wensen jullie heel veel sterkte en zijn in gedachten bij jullie.
Liefs, Sonja
lieve Allemaal
BeantwoordenVerwijderenDit weekend al een paar tranen gelaten en bij het lezen van dit bericht kwamen ze weer.
Het is de moeilijkste beslissing die jullie hebben moeten nemen.
woorden zijn bijna niet te vinden.weet dat wij aan jullie denken in deze laatste fase.
Wij wensen jullie allemaal sterkte en kracht toe.
lieve groeten,
Tante Jans en Ome Sjaak
Lieve Marion,
BeantwoordenVerwijderenMet tranen in mijn ogen lees ik je bericht.
Ik wens jullie allemaal nogmaals heel veel sterkte toe in deze moeilijke tijd. Hoe moeilijk ook om dit verdriet te overkomen, weet dat God een speciaal plekje heeft voor kinderen. Ik hoop dat jullie kracht en doorzettingsvermogen vinden in alle mooie herinneringen met Jonah. Koester deze momenten.
Liefs Miriam
Lieve allemaal,
BeantwoordenVerwijderenHet laatste, onvermijdelijke stukje is dan nu toch echt begonnen.
Blijf jullie gevoel volgen, dat hebben jullie aldoor heel goed gedaan.
Heel veel sterkte, we denken aan jullie.
Liefs, Tjeerd, Daniëlle, Nicole en Nadine
Lieve allemaal,
BeantwoordenVerwijderenWoorden schieten tekort op dit moment.
Ik wil jullie heel veel sterkte en moed toewensen bij dit laatste stukje wat jullie moeten gaan.
liefs, Thea
Lieve familie,
BeantwoordenVerwijderenHartverscheurend, jullie lieve ventje gaat nu zijn laatste reis maken.
Ik wens jullie alle kracht en liefs.
In gedachten ben ik bij jullie.
Simone
Lieve Marion en Jan,
BeantwoordenVerwijderenEen beslissing, waarvan je hoopt dat je die als ouder nooit hoeft te nemen, zo onmenselijk.. Jullie hadden weinig keus.
Wij kunnen jullie en Sarah, Roos en Suus alleen maar ongelooflijk veel sterkte toewensen!!
Liefs van Frank en Monique
Lieve Marion en familie,
BeantwoordenVerwijderenIk heb Jonah niet mogen kennen, maar door jouw verhalen op school en het blog, ging hij voor mij toch een beetje leven.
Ik wens jullie alle troost en kracht.
Karin Böning